به بهانه 7 اسفند روز «مادر»
قهرمانانی تنها در خانه سالمندان
سعیده کاظمیان فرد – مواجهه اقتصادی
Kazemianfard.s@gmail.com
سالروز ولادت حضرت زهرا (س) در کشور ما به نام روز «مادر » نامگذاری شده است و در چنین روزی فرزندان با اهداء گل و هدایا به مادران خود این روز را گرامی میدارند.اما در این بین مادرانی هستند که در سالروز ولادت حضرت زهرا (س) (روز مادر) در حسرت دیدن فرزندان خود هستند.مادرانی که سالها برای فرزندان خود زحمت کشیدهاند و اینک شرایط روزگار آنها را از فرزندان خود دور کرده است.
زهرا یکی از مادرانی که سالهای زیادی است که در خانه سالمندان زندگی میکند، میگوید: اکثر افرادی که در این جا هستند یه جوری شبیه به هم هستند.وی بیان میدارد: حدود 15 سال پیش همسرم فوت کرد و علی رغم اینکه شش فرزند داشتم و هر کدام آنها نیز از لحاظ مالی شرایط خوبی داشتند اما مرا به اینجا آوردند.با حسرت می گوید: فرزندانم در این سالها فقط هزینه نگهداریم را به حساب مرکز واریز کردهاند و هیچگاه مرا ندیدهاند.به گفته وی روزهایی مثل روز مادر شاید سخت ترین روز برای مادرانی باشد که در این مرکز زندگی میکنند چرا که از اول صبح نگاهشان به در آسایشگاه است تا شاید فرزندشان بیاید اما... .این مادران در مراکز نگهداری بهزیستی،خانههای سالمندان و ... روزگار خود را میگذراند و به هر دلیلی چه قانع کننده و چه غیر قانع کننده در این امکان زندگی میکنند.
از مهد کودک تا خانه سالمندان
برخی از کارشناسان براین باورند که جداسازی کودکان از کانون گرم خانواده و نگهداری آنان در مهدهای کودک نه تنها باعث کاهش روابط عاطفی میان فرزندان و والدین میشود بلکه پیامدهای ناگواری در بزرگسالی در پی خواهد داشت که مهمترین آن سپردن والدین به سرای سالمندان است.کارشناسان معتقدند در شرایط کنونی جامعه قبح فرستادن سالمندان به سرای سالمندان در مقایسه با گذشته کم رنگ شده و تا حدودی از بین رفته است و همین امر موجب شده که فرزندان به راحتی و بدون عذاب وجدان نسبت به این امر اقدام کنند، در حالی که در گذشته افراد مسن تحت هر شرایطی در خانواده نگهداری می شدند و فرستادان آنها به خانه های سالمندان زشت و ناپسند بود.البته برخی از کارشناسان نیز نظر دیگری دارند آنها معتقدند که سپردن سالمندان به این خانه ها در زمان فعلی اجتناب ناپذیر و از الزامات زندگی های ماشینی است و بسیاری از خانواده امکان نگهداری از سالمندان را در خانه ها ندارند.عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم نیز در مورد این ارتباط، گفت: فرستادن کودکان به مهدهای کودک به طور مستقیم یکی از دلایل فرد گرایی است و به طور غیرمستقیم بر سپردن سالمندان به خانه های سالمندان تاثیر دارد.امان ا... قرائی مقدم افزود: نگهداری کودکان در مهدهای کودک می تواند در فرستادن سالمندان به خانه های سالمندان موثر باشد.به گفته وی، فرزندی که هم اکنون به مهد کودک می رود و در دامن پدر بزرگ و مادربزرگ و یا والدین خود پرورش پیدا نمی کند یاد می گیرد هنگامی که بزرگترهای خود به دوران سالمندی رسیدند آنها را به مکان دیگری برای نگهداری ببرد.عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم با اشاره به اینکه قبح فرستادن افراد مسن به خانه سالمندان نسبت به گذشته کم شده است، تاکید کرد: ایجاد و افزایش خانه های سالمندان یکی از ویژگی های جامعه صنعتی و خانواده هسته ای است.درهمین حال یک جامعه شناس نیز در این خصوص گفت: از لحاظ ساختار، شاید فرستادن کودکان به مهدهای کودک ارتباطی با فرستادن والدین به سرای سالمندان در بزرگسالی داشته باشد اما در مجموع اینگونه نیست.دکتر اصغر مهاجری افزود: ساختار زندگی ها در جامعه کنونی اینگونه است که افراد یکدیگر را کمتر می بینند و رابطه ها نیز نسبت به گذشته کمتر شده است و این موارد نیز از جوامع غربی به ما انتقال یافته است.به گفته وی، رفتن سالمندان به خانه های سالمند یکی از الزامات زندگی شهری و گرفتاری های موجود است، اما این موضوع با نظام ارزشی ما همخوانی ندارد.وی با اشاره به اینکه قبح نگهداری بزرگسالان در سرای سالمندان از بین رفته است، تاکید کرد: دیگر مانند گذشته نیست که این موضوع در جامعه زشت و بد دانسته شود چون در بسیاری از خانه ها شرایط نگهداری سالمند وجود ندارد و بسیاری اعتقاد دارند که این امر اجتناب ناپذیر است اما در مجموع در صورتی که امکان نگهداری سالمند در خانه وجود داشته باشد بهتر است در منزل نگهداری شود تا سرای سالمندان.سالروز ولادت حضرت زهرا (س) فرصت مناسبی است تا فرزندان این مادران همزمان با ولادت این بانوی بزرگوار و همچنین ایام نوروز انتظار مادران خود را به پایان دهند و با حضور در مراکز اشاره شده، مادران خود را به آرزویشان برسانند.البته در این بین سایر فرزندانی که مادران خود را در سالهای اخیر از دست دادهاند، هم میتوانند در خانههای سالمندان حضور پیدا کنند و لحظاتی را در کنار مادرانی بگذرانند که سالها فرزندان خود را ندیدهاند.اما سخن پایانی با همه مردم ایران. شاید شما مادر یا پدری ندارید که در آسایشگاه های سالمندان چشم به راه تان باشند اما پدر و مادرانی هستند که کشیدن دست نوازش شما را انتظار می کشند و آدم هایی که دعای شان توشه راه زندگی تان خواهد بود. اصلا شاید روزی هم شما جای امروز آنها بودید و چشم انتظار فرزندان تان یا حتی دیگران، چه زیبا می شود که دراین روز به دیدار فرشتگان زمینی برویم کسانی که دعای خیرشان همیشه در زندگی ما دیده می شود.