یادداشت

•  تولید شکر در ایران می تواند به خود کفایی برسد

 
شکر به طور کلی برای مصرف عادی در خانواده ها برای تهیه انواع شیرینی و کیک و دسر و همچنین کارخانه های شکلات سازی و همچنین در رستوران ها نیز از این چاشنی برای تهیه انواع خوراک های مخصوص با طعم شیرین استفاده می کنند.
به اين ترتیب می توان انتظار داشت که بازار با تقاضای زیاد این کالا روبرو باشد واين  نیاز از طریق تولید انبوه یا واردات شکر مرتفع می شود که دولت با اختصاص ارز برای واردات انواع شکر نسبت به این کار اقدام می کند غافل از این که جلو گیری از خروج شکر از ایران تا چه اندازه میتواند به اقتصاد مملکت آسیب وارد کند.
در سال های اخیر برنامه هایی نسبت به کنترل صادرات شکر انجام‌شد که نشان میدهد صادرات شکر کاهش پیدا کرده است اما این به معنای کاهش واردات شکر نیست
شکر وارداتی همچنان در بازار وجود دارد و اگر قیمت رقابتی داشته باشد باعث خسارت به شکر تولید داخل خواهد شد.
در ضمن تولید شکر در ایران با کمی مدارا و سخت کوشی و سرمایه گذاری میتواند به خود کفایی برسد .میزان شکر وارداتی ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار تن در سال می باشد که در سال ۱۳۸۵  به ۲/۵ میلیون تن رسید و باعث ارزان شدن قیمت شکر شد که کارخانه های بزرگ تولید شکر نتوانستند میلیارد ها تومان طلب کشاورزان و کارکنان خود را بپردازند.آیا جایز است شکر ارزان وارد شده خارجی را به بازار بریزیم و تولید داخلی را در شرایط دشوار قرار دهیم.
یکی از این کارخانه های بزرگ
 هفت تپه می باشد که به دستور دولت وقت آن زمان در دهه ۴۰ نزدیک به ۳۰۰ هزار هکتار زمین زراعی مشغول به فعالیت و تولید شکر سفید شد.که میزان تولید آن ۱۰۰ هزار تن در سال بود.
شکر نیشکر هفت تپه یکی از شرکت های مهم‌تولیدی شکر در خوزستان با ۷هزار نیرو و ۳۰ هزار هکتار زمین زراعی به دلیل واگذاری نادرست به بخش خصوصی در سال های اخیر تا بستن مشکلات عمده کارگری بوده است و سر منشا مشکلات اصلی شرکت هفت تپه را باید در نحوه واگذاری به بخش خصوصی و کاهش صادرات شکر و واردات بی رویه شکر   از خارج با قیمت ارزان جستجو کرد.
به امیداینکه دولت جدید با تصمیمات جدید و منطقی مشکلات  کارخانه هفت تپه و کارخانه های مشابه را رفع نماید.

*علي كاشي ها( نايب رئيس كميسيون صنايع خانه صنعت ، معدن و تجارت جوانان تهران )